Luk 6:12-19

I dei dagane hende det at han gjekk opp i fjellet og ville be, og han var der heile natta i bøn til Gud.  [13] Då det vart dag, kalla han til seg læresveinane sine og valde ut tolv; dei kalla han apostlar.

[14] Det var Simon, som han òg kalla Peter, og Andreas, bror hans, Jakob og Johannes, Filip og Bartolomeus,  [15] Matteus og Tomas, Jakob, son til Alfeus, og Simon som dei kalla seloten,  [16] Judas, son til Jakob, og Judas Iskariot, han som vart svikar.

[17] Så gjekk han ned att i lag med dei og vart ståande på ei slette. Der var ein stor flokk av læresveinane hans samla og ei mengd med folk frå heile Judea og Jerusalem og frå sjøbygdene ved Tyrus og Sidon.  [18] Dei var komne og ville høyra han og verta lækte for sjukdomane sine. Dei som var plaga av ureine ånder, vart òg gode att.  [19] Og alt folket prøvde å få ta i han, for ut frå han gjekk det ei kraft som lækte alle.

På eit fjell kan ein klatre opp og frå eit fjell kan ein stige ned. Slik er det også med livet: det finnes veger som fører oss oppover og vegar som førar oss nedover. Men på det fjellet Jesus klatrar på komer bare den som høyrer hans kall. Ut frå alle læresveinane sine veljar Jesus seg tolv stykker. Med dette tyder han allereie på ein fullendt kyrkjelyd. Jesu kyrkjelyd oppstår der folk lyttar på ordet hans. Det oppstår der menneskene la sei kalle til å oppdage usynlege goder. for eksempel: trua sin gåve, det å bli rørt av den heilage ande, det å motta eit personleg kall. All dette er goder som det er bare mogeleg å få for den som lar kalla seg av Jesus Kristus. Og hans kall kallar oss ut frå denne synlege røynda, hans kall, hans ord kallar som oss opp på fjellet der Jesus ber og det er han som holder oss undervegs. Og dette gjer at vi ikkje faller når vi stiger nedover igjen. Frå våre eigne høgder bruker oss ikkje å stige ned over, vi blir støtt og faller.

" Så gjekk han ned att i lag med dei og vart ståande på ei slette." Fordi han gjekk med dei kunne dei preike og  gjøre friske.  Fordi Jesus kjem ned at med dei, kan menneska kjenne Herren i læresveinane, Herren som styrken kjem ifrå Jesus.

Kven skulle ha nytte av kyrkje som ville stige nedover utan å ha klatra opp? Eller ein kyrkje som ville klatre opp, men ikkje stige nedover igjen? Begge ting må bil forkasta fordi dei ikkje bygger på dei 12 apostlane. Jesu valte å byggje kyrkja si på dei 12 apostlane. Han kalla kyrkja si til å ta imot dei usynlege goder og han kallar kyrkja si til å etterfølgje han til den synlege verda til sjukdom og det menneskene trenger og han kallar den til å gjøre hans budskap synleg. Jesus kallar oss opp på fjelle til og ta imot hans gåver og han kallar oss til stige nedover igjen for å bruke dei.